Mój wspaniały koń to Plama, prawie siedmio letnia klacz wielkopolska. Jest maści tarantowatej. Raczej spokojna, ale troche strachliwa. Jej znak rozpoznawczy to bardzo króciutki ogonek
Oto fotki :
http://i141.photobucket.com/albums/r42/efcia27/plam.jpg
http://i141.photobucket.com/albums/r42/ … 691232.jpg
http://i141.photobucket.com/albums/r42/ … 373796.jpg
http://i141.photobucket.com/albums/r42/ … 074803.jpg
http://i141.photobucket.com/albums/r42/ … 259081.jpg
http://i141.photobucket.com/albums/r42/efcia27/cudo.jpg

Morfeuszek jak zawsze piękny:):)Jeszce tylko 3 dni=**

Morfeusz to dokładnie 7/8 araba jego ojciec to Armaniak oo matka Mandolinka jeśli chcesz to mogę wstawić jeszcze jego zdjęcia;)
To 7/8 to nie wiem ile daje araba musisz zapytać użytkownika Morfeusz ale chyba coś około 90% nie wiem dokładnie bo nie pamiętam:PP

Kocham taką mieszankę (arabka i konika polskiego) mmm widać w nim szlachetność

Poprosiłabym o więcej jego fotek ;p

Śliczne są )
To Ty tam stoisz z Morfeuszkiem?

To ja zaczne od mojej najstarszej klaczki

Dogaressa wlkp (po Jankesxx/Dakotaxx, od Dioda/Fresk) ur.1986, masc kasztanowata.
Nasza kochana seniorka. Mowimy na nia Ruda, chyba nie musze wyjasniac dlaczego. Mamy ja od ok 8 lat, ale znamy sie duzo dluzej bo byla koniem naszej Pani trener.Swoja sportowa kariere rozpoczela na torach wyscigowych. Pozniej chodzila WKKW, ale niestety nie bardzo lezaly jej rowy z woda-co tu duzo mowic, bala sie ich panicznie co konczylo sie gwaltownymi stopami lub wylamaniami. W skokach tez pochodzila, ale bardzo dlugo byla koniem plochliwym i niestety wciaz probujacym kombinowac jak by tu nie skoczyc tych dziwnych parkurowych wynalazkow. Tak zostala konikiem rekreacyjnym. Chodzila na jazdy indywidualne, zadne tam szkolkowe i tam sie poznalsmy. Ja mialam juz wtedy swojego konia, ale mial niecale 3 lata i byl ogierem, folblutem po torach, wiec niewiele moglam sie na nim nauczyc. Tak wiec z siostra jezdzilysmy na nim-zeby sie nauczyl, a na Rudej, zebysmy my sie szkolily. Moja mama jednak od razu oddala serce Rudej. Po kilku latach wziela ja w dzierzawe, a pozniej na stale. Teraz stoi w naszej stajni. Jest bardzo madra i inne konie uznaja ja jako przewodniczne stada. Spokojniejszego i pewniejszego konia nie znam i pewnie dlugo nie poznam. Gdy zakonczyla ere wyplosza w swoim zyciu, zostala stateczna i wywarzona, kochana Ruda, bez ktorej nie wyobrazamy sobie zycia. Ruda jest niestety po ochwacie i nie chodzi juz pod siodlem, jednak duchem jest ciagle mloda! Uwielbia obszukiwac po kieszeniach i rzec cicho z radosci do nas albo do swojego przyjaciela-Julka.Jej popisowy numer to siedzenie na zadku po zakonczeniu tarzania-wyglada to przekomicznie.

Ostatnio edytowany przez DreamFusion (2008-01-22 17:56:54)

efcia27 napisał:

Śliczne są )
To Ty tam stoisz z Morfeuszkiem?

Tak to ja Wasze koniki są piękne