W stajni, której jeżdżę jest kilka źrebaków. Jednym z nich opiekuję sie. Opiekuję się czyli przyzwyczajam do noszenia kantara, podawania nóg i dotyku szczotki.

Początki tej opieki nie były łatwe, bo jak to źrebol reagował na mnie 'nie podchodź do mnie bliżej niż na dwa metry!' Albo zaczynał kopać i gryźć jak próbowałam dotknąć go szczotką [włosianą]. Po kilku dniach jednak tak przyzwyczaił się do mojego widoku i obecności [notabene, zawsze w tych samych bryczesach przychodziłam i koszulce], że pozwalał się głaskać po kłębie i grzbiecie. Jednak słabizna była cały czas miejscem niedostępnym do głaskania. Nie naciskałam bo i po co?
Kolejnym etapem przyzwyczajania Inre do człowieka było 'czyszczenie' ogólne łącznie z podnoszeniem kopyt. Co jakiś czas ćwiczyłam z nim ustępowanie od nacisku. Raz nawet udało się ustąpić od II fazy nacisku, ale zazwyczaj dopiero mocne naciśnięcie powodowało ustąpienie.
Po kilkunastu tych próbach Inre dał się głaskać już w okolicy słabizny i o zadzie. Wcześniej to było nie do pomyślenia, bo startował do mnie z zębami. Postanowiłam popracować z FG połączonym z masażem łopatki i pęcin wszystkich nóg. Naturalnie zaczęłam od nóg przednich, bo było mniejsze prawdopodobieństwo dostania kopniaka w twarz. Po kilku razach wreszcie się udało podnieść przednią lewą nogę. Po kilku sekundach odpuściłam i zajęłam się drugą stroną. Po kilku udanych próbach zakończyłam sesję i wyszłam z boksu. Głownie chodziło mi o to, żeby źrebak zaczął kojarzyć, ze jeśli będzie stał spokojnie to za jakiś czas dadzą mu spokój.

Niestety teraz nie jeżdżę do stajni, bo czasu brak i nie wiem co się ze źrebakiem dzieje. Ale zamierzam kontynuować 'oswajanie'. Aczkolwiek słowa tego nie lubię.

Ostatnio edytowany przez Justa89 (2008-07-24 20:45:06)